Bazylika św. Sabiny

Wnętrze kościoła

(Santa Sabina
  Via Pietro D'Illiria, 1
  Godziny otwarcia: 8:15 - 12:30; 15:30 - 18)

Bazylika św. Sabiny na Awentynie należy do najstarszych kościołów Rzymu. Powstała w V wieku w miejscu, gdzie, być może, znajdował się rodzinny pałac rzymskiej matrony, męczennicy, której nosi imię. Niewiele jednak z tego okresu pozostało. Na początku XX wieku Bazylika została poddana gruntownej konserwacji i "oczyszczona" ze wszystkich śladów, jakie półtora tysiąca lat pozostawiło na jej ścianach. Dzisiejszy wygląd kościoła daje jasne wyobrażenie o pełnym dostojeństwa surowym pięknie wczesnochrześcijańskich świątyń. Z pierwotnej dekoracji na wewnętrznej ścianie fasady pozostał fragment mozaiki, która pierwotnie obiegała całe wnętrze - na niebieskim tle złotymi literami są zapisane imiona fundatora bazyliki Piotra z Ilirii i papieża Celestyna. XVI-wieczny fresk T. Zuccari w apsydzie jest kopią mozaikowego oryginału. Trwają od starożytności również dzielące wnętrze na trzy nawy kolumny o wyrafinowanej roboty kapitelach oraz marmurowe intarsje nad łukami.

W XIII wieku papież Honoriusz III podarował kościół wraz z przyległą twierdzą św. Dominikowi Guzmánowi dla jego zakonu. Tu w 1221 roku św. Dominik osobiście obłóczył apostołów północnej Europy - św. Jacka i bł. Czesława Odrowążów. Ten fakt uwieczniają freski F. Zuccari w Kaplicy św. Jacka w prawej nawie kościoła.
Prawdziwym skarbem Bazyliki św. Sabiny jest główny portal. Na drewnianych, płaskorzeźbionych drzwiach z V wieku pomiędzy nowo i starotestamentowymi scenami znajduje się pierwsze przedstawienie Ukrzyżowania Chrystusa. Naprzeciw, przez małe okienko wychodzące na wirydarz konwentu widoczne jest pomarańczowe drzewko - potomek pierwszej w Italii pomarańczy posadzonej jeszcze przez samego św. Dominika.

Każdego roku papież uczestniczy w liturgii Środy Popielcowej w Bazylice św. Sabiny, jest ona bowiem pierwszym z 44 rzymskich wielkopostnych kościołów stacyjnych.